Αγαπημένα μου παιδάκια,
Παρασκευή σήμερα...ημέρα για παραμύθι. Σκέφτηκα να σας στείλω ένα πολύ ωραίο παραμύθι που δεν έχει εικόνες αλλά μπορείτε εσείς να τις δημιουργήσετε με τη φαντασία σας!
Παρασκευή σήμερα...ημέρα για παραμύθι. Σκέφτηκα να σας στείλω ένα πολύ ωραίο παραμύθι που δεν έχει εικόνες αλλά μπορείτε εσείς να τις δημιουργήσετε με τη φαντασία σας!
Πλησιάζει Πάσχα κι έξω στη φύση έχουν ανθίσει οι πασχαλιές. Και κάπου εκεί τριγύρω πετούν κάτι μικρά κόκκινα εντομάκια με μαύρες βούλες. Φαντάζομαι καταλάβατε ποια είναι.Η ιστορία που ακολουθεί λέγεται
"Η πασχαλιά και η πασχαλίτσα"
και την έχει γράψει η Λότη Πέτροβις - Ανδριτσοπούλου.
Σ΄ έναν
κήπο μια φορά, φούντωσε και άνθισε μια πασχαλιά. Άνοιξη είχε φτάσει και κόντευε
πια το Πάσχα και όλα τα φυτά είχαν φορέσει τα καλά τους. Καμάρωνε η πασχαλιά τα
ευωδιαστά της ανθάκια, αλλά ένιωθε ακεφιά. Ξάφνου ο ουρανός γέμισε σύννεφα και
ξέσπασε μια φοβερή καταιγίδα! Όταν η καταιγίδα σταμάτησε, βγήκε το ουράνιο τόξο
και ο λαμπερός ήλιος. Τότε τίναζε τα κλαδιά της η πασχαλιά και είδε ένα μικρό
κόκκινο ζουζούνι με μαύρες βούλες, γαντζωμένο σε ένα από τα κλαδιά της.
«Ποια είσαι; Πως βρέθηκες εδώ;»
ρώτησε η πασχαλιά το ζουζούνι.
«Η μπόρα πήρε τη φωλιά και τη
μαμά μου μακριά και έτσι τώρα δεν έχω ούτε φωλιά, ούτε μαμά» είπε αυτό
στεναχωρημένο.
«Μη στεναχωριέσαι, θα σε προσέχω
εγώ» είπε η πασχαλιά.
«Είσαι πολύ καλή», είπε το ζουζουνάκι
και της έδωσε ένα γλυκό φιλί στα κλαδιά της.
Η πασχαλιά ένιωσε τόσο όμορφα
που της έφυγε η ακεφιά και τα λουλούδια της μοσχοβόλησαν ακόμα περισσότερο.
«Πώς σε λένε;» ρώτησε το κόκκινο
ζουζούνι.
«Με λένε Πασχαλιά, γιατί ανθίζω
το Πάσχα.»
Το ζουζούνι έμεινε σιωπηλό.
«Μην είσαι λυπημένο, θα σου βρω
εγώ ένα όνομα και θέλω να γίνω η μαμά σου, γιατί σε αγαπώ, αν το θέλεις κι εσύ»
Το ζουζούνι συμφώνησε και πήγε
μια βόλτα στον κήπο, αλλά γύρισε στεναχωρημένο, επειδή ένα σαλιγκάρι του είπε
πως δεν μπορεί να έχει μαμά ένα φυτό. Η πασχαλιά, όμως, του είπε πως το μόνο
που μετράει είναι η αγάπη. Την άλλη μέρα που πήγε βόλτα πάλι στεναχωρήθηκε, γιατί
ένα σκουλήκι του είπε πως δε γίνεται να έχει μαμά του την πασχαλιά, γιατί δεν
έχουν τα ίδιο χρώμα.
«Το χρώμα δεν έχει σημασία» είπε
η πασχαλιά «το μόνο που μετράει είναι η αγάπη».
Την επόμενη μέρα πάλι πήγε βόλτα,
όμως γύρισε χαρούμενη.
«Κάποιος προσπάθησε σήμερα να με
στεναχωρήσει, αλλά δεν τα κατάφερε» είπε το ζουζούνι.
«Μια κερασιά μου είπε ότι έπρεπε
εκείνη να είναι η μαμά μου, γιατί έχουμε το ίδιο χρώμα, αλλά εγώ της είπα πως
έχω μαύρες βούλες, ενώ τα κεράσια δεν έχουν. Επίσης μου είπε πως κοντά της θα
είχα πολύ φαγητό και θα ζούσα μες τα πλούτη. Εγώ όμως της είπα πως δε μετράνε
τα πλούτη, αλλά μόνο η αγάπη έχει σημασία!» Η πασχαλιά δάκρυσε από χαρά και
αποφάσισε να τη βαφτίσει, της έδωσε ένα όνομα που έμοιαζε πολύ με το δικό της, για
να μοιάζουνε σε αυτό τουλάχιστον, την ονόμασε …Πασχαλίτσα.
«Επειδή το όνομά σου, θα θυμίζει
το Πάσχα, τα βαφτίσια σου θα γίνουν τη μέρα της Ανάστασης»
Τη μέρα εκείνη μαζεύτηκαν όλα τα
λουλούδια, τα δέντρα, τα πουλιά και τα ζουζούνια του κήπου και με νονές τις
ηλιαχτίδες, έγινε η βάφτιση. Από τότε η Πασχαλιά και η Πασχαλίτσα μαζί αγκαλιά
και αγαπημένες ζουν την άνοιξη και μας φέρνουν το Πάσχα.
Κι επειδή ξέρω πόσο ωραία ζωγραφίζετε όλοι, περιμένω να δω τις ζωγραφιές σας. Κλείστε τα ματάκια σας, βάλτε μαι ωραία ήρεμη μουσική και φανταστείτε εικόνες από το παραμύθι. Μετά πάρτε μια κόλλα χαρτί και χρώματα και ξεκινήστε να ζωγραφίζετε. Ανυπομονώ να τις ζωγραφιές σας!!!
